Gehaakte sjaal (FO 09/2013)

 

Zo, de Japanse sjaal in Jawoll Magic is ook af. Mijn jaardoel om 10 afgewerkte stukken te hebben gaat vlotjes. Al helpt het wel om voorrang te geven aan de projecten waar ik het meeste 'goesting' in heb. Dat mag vind ik, al die andere projecten gaan immers niet lopen.
De kleuren van de sjaal vind ik heel mooi, maar hij 'piekt', ik zal er dus een draagster voor moeten zoeken en geef hem hierbij op ter adoptie.

Een project af wil niet zeggen dat ik dan snel een andere UFO ter hand neem, bijlange niet, de projecten die ergens in mijn hersenen in de file staan zetten dan allemaal hun knipperlichten op. Ik probeer ze enigszins gesorteerd en in volgorde te houden.

Zo staan er twee topjes op het programma, met garen dat in het ene geval al jaren in de voorraad zit, het andere garen is gekregen. Zaak is om geschikte patroontjes te vinden. Ik krijg daar de kriebels van want ik ben nogal van het preciese. Dus bij een bepaald garen hoort een bepaald patroon. Gokken, gissen en proberen is eng en zenuwslopend. Maar het moet in dit geval. Deze ochtend heb ik een stapel eventueel geschikte patroontjes uitgeprint. Straks maak ik de definitieve keuze.

Maar dat was deze morgen en de sjaal was vrijdag al af. Er moest dus snel een tussendoorprojectje komen. Daar heb ik mijn voorraad sokkenwol voor, en sokkenbreiboekjes. Het kiezen heb ik hierbij makkelijk gemaakt, ik ben van plan om alle boeken netjes uit te breien. Elk sokkenpatroon heeft wel zijn pro's en contra's. Sommige vind ik zelfs ronduit lelijk. Maar het gaat hierbij om de oefening en ervaring. Ze moeten er dus allemaal aan geloven: de mooie, de lelijke, de moeilijke, de rare, de grote en de kleine.

Het tweede patroon uit dit superschattig, hebbeding boekje is nu aan de beurt.

Het garen is Regia Creativ, dat wordt aangeboden als een gebreide sjaal. Op die manier zie je het effect van het kleurverloop in een breiwerk al. Bedoeling is dat je de sjaal uithaalt en dan met het garen aan de slag gaat. Tsja... Maar het grijs-zwarte garen past wel voor deze sokken met kabels. De kabels geven al veel detail, dus het garen mag rustig zijn. Ik heb in mijn sokkenwolvoorraad nog superkleurige bollen liggen. Die komen ook nog wel aan de beurt!

En het ajourvest? Tweede mouw is bijna in de eindfase. Dus dat komt wel in orde.

En het quilten? Euh, wat...quilten? Als het weer wat frisser wordt...ofzo   ;-)

Half Granny square shawl (FO 08/2013)

Weer wat af, het is bijna niet te geloven. Toegegeven, het is nog niet het gebreide vest. Dat blijft zo'n beetje hangen. Want eens alle delen af moet dat in elkaar gezet worden en dat is echt niet mijn favoriete bezigheid. Dus greep ik steeds maar naar de half granny square shawl. Ik vind hem leuk: zacht, lekker warm, lieve kleuren. Een comfort shawl, zoals je ook comfort food hebt. Denk er chocolade, thee, lekkere zetel en een goed boek bij en het leven is helemaal goed. In real life valt dat nog wel eens tegen, gelukkig zijn er stukjes en beetjes die we zelf kunnen maken en invullen.

Bij denken aan zelf maken en dingen afwerken gaat er ook steeds ergens een rood lampje branden. Ik probeer het te negeren, maar als je dan een link tegenkomt naar een tutorial video kan je er niet meer omheen. Quilten...zucht. Het blijft een opgave. En als ik dit filmpje bekijk slaat de schrik me helemaal om het hart. Ik doe het dus echt niet goed! Mijn naald komt nooit zo loodrecht te staan. Hij wordt krom en breekt heel vaak net als bij de mevrouw in het filmpje, maar loodrecht...nee. Het zou wel eens de verklaring kunnen zijn waarom mijn steken aan de achterzijde altijd zo klein zijn. Ik ga het proberen, met de beelden in mijn achterhoofd. En misschien moet ik eens een lederen vingerhoed proberen, want ja ik moet ook de naald echt kunnen voelen. Hoe weet je anders dat je doorheen de hele sandwich zit? En ik wil dat goed voelen, zoals in een klein stukje vel meenemen. Als je netjes in het allerbovenste laagje zit doet dat geen pijn, echt niet. Met een rukje trek je het los en je bent tenminste zeker dat je ook achteraan een steekje zal zien. Maar na een tijdje raakt dat bovenste laagje op en zit je met een rare vinger. Het ziet er wat schimmelig uit, zo met al die kleine losgerukte velletjes en steekgaatjes. Ik bloos nu wel even, het lijkt een beetje luguber en masochistisch, maar het valt heel erg mee hoor! Toch moet ik soms even een paar dagen (zeer rekbaar begrip voor mij) rusten. Tot ik weer nieuw vel heb. Want voor eelt ga ik niet, dat is gevoelloos, en dik. Daar kom je niet doorheen, daar valt niks aan los te rukken. Dus zo'n dunne lederen vingerhoed is misschien wel wat voor mij. Moet ik even naar op zoek gaan.


Maar misschien toch maar eerst mijn vest afbreien en in elkaar zetten. ;-)