zondag 22 april 2018

Renaissance Socks



In 'The Ultimate Sock Book' van Vogue Knitting worden deze sokken 'Renaissance Socks' genoemd, in een andere uitgave 'Vogue knitting on the go: Socks two', worden ze 'Medieval Knee Socks' genoemd.









  

In 'The Ultimate Sock Book' by Vogue Knitting these socks are called 'Renaissance Socks', in another edition by Vogue: 'Vogue Knitting on the go: socks two', they are called 'Medieval Knee Socks'.











Het patroon is gebaseerd op een archeologische vondst van 2004. Toen werden in de graftombe van Eleonora de Toledo (1522 - 1562) oa. gebreide sokken gevonden. Ze werden gebreid met zijde en bevatten verschillende steken. Gebreide sokken kwamen in deze periode in opmars, ze zaten immers veel comfortabeler dan sokken gemaakt uit textiel.




 



















The pattern is based on stockings found in the tomb of Elenor of Toledo  ( 1522 - 1562 ). The stockings were knitted in silk and contained different stitches. Knitted stockings became popular during this period, they were much more comfortable than earlier stockings made of textile.





Gebruikt garen/ Yarn used: Regia Tweed 6-ply (colour 1994)





















https://www.fiberwild.com/ideas/the-history-of-knitting-part-ii/
https://www.cbsnews.com/news/tales-from-the-crypt-01-10-2004/
http://www.thehistoryblog.com/archives/25584
http://www.scanorthernlights.org/results/2006/RR-Silk_Stockings-LadyAngharad.pdf
http://hewintermute.com/2010hewBibliographyHistoryofHandknitSocks.pdf

maandag 2 april 2018

Forage by Louisa Harding



Gewoonlijk brei ik geen kledingstukken, vooral omdat ik er tegen op zie om ze netjes in elkaar te zetten. Daar staat of valt alles immers mee. Maar ik zou me daar eens over moeten zetten, want ik ben best tevreden met dit 'Forage' vest van Louisa Harding.

 I'm not used to make garments, meanly because I dread the moment I have to sew all the pieces together. But in fact, I should overcome my fear of them, because I'm pretty happy with this 'Forage' vest by Louisa Harding.



Zoals je kan zien breide ik de mouwen gewoon in tricotsteek. Ik vond het niet nodig om hier extra textuur toe te voegen. Ze werden ook korter, 3/4 mouwen draag ik het liefst.

As you can see I've knitted the sleeves in plain stockinette. In my opinion, the sleeves didn't need more texture. I also made them shorter, as 3/4 sleeves are my favorite.






Het breien van het vest was al klaar in november. Toch stelde ik het in elkaar zetten uit tot een paar weken geleden. Rechte naden in elkaar zetten vind ik geen probleem, maar een mouwkop mooi innaaien geeft me de kriebels. 

I love the model and style, it really is a 'me'-garment. The knitting of it was finished in november, but I procrastinated the sewing part untill a few weeks ago. Sewing together straight seams I don't mind, but those sleave caps, they give me the jitters.


 

Wat ik vooral lastig vind zijn de plaatsen waar je meerdere steken hebt afgezet, ik heb daar vaak een losse steek die moeilijk te gebruiken is in de naad. Ook bij het minderen in het lace patroon zat ik wat in de knoei. Ik probeer het altijd zo ver mogelijk te volgen, ook als ik moet minderen. Misschien moet ik in het vervolg aan het eind telkens enkele tricotsteken voorzien?

Specific difficulties I came across when sewing in the sleave caps were at the rows where I had to cast of several stitches - I tend to have a loose stitch there - and with the lace pattern. I always follow the lace pattern as far as possible in a row, even when making decreases. Maybe next time I should keep a few stockinette stitches at each end? 




En toch, uitstelgedrag kan soms ook een voordeel hebben. Ook deze blogpost bleef even onafgewerkt liggen. Intussen publiceerde Interweave een artikel over ajour en mouwkoppen/neklijnen. Voila, meteen een duidelijk antwoord op mijn vraag!

In fact some furter procrastinating on this blogpost was worthwhile. Since writing the first part of it, an article on lace shaping was published by Interweave. My question is answerend!