Nog een keer slipped stitches

Nu ik ze ken wil ik ze meer gaan gebruiken en uitvissen wat er allemaal mee kan.

Het Walk On The Moon-patroon zat al langer in mijn favorieten op Ravelry. Ik zag het eindresultaat ervan bij collegabreister Dominique en vond hem prachtig: het model, de kleurencombinatie, de mooie steken waarvan ik toen nog niet wist dat het slipped stitches waren.

Het originele patroon maakt gebruik van drie kleuren, maar omdat deze sjaal moest passen bij mijn vingerloze handschoentjes hield ik het bij mijn twee kleuren in de Jawoll Superwash . En ik ben tevreden, héél tevreden.

Het breien van deze sjaal was een feest. Ik was elke keer nieuwsgierig naar de rijen met de slipped stitches en door het wisselen van kleur werd het al helemaal nooit saai. De tip die de beschrijving geeft over het langs de zijkant meenemen van de niet gebruikte kleur, maakt dat het draden instoppen beperkt blijft.

 

 

Wat zeker een must is, is een rondbreinaald die lang genoeg is. Ik gebruikte er eentje van 80 cm. Op het einde van het patroon was het met 604 steken echt dringen op de draad. Toen ik ontdekte dat voor de boord alle steken verdubbeld moesten worden, vlogen ze me bijna om de oren.

De vorm van de sjaal zorgt ervoor dat hij mooi en goed over de schouders hangt. Hij lijkt me praktischer dan de klassieke driehoekssjaal. Alleen de manier van dragen zal ik nog moeten uitproberen: gewoon omslaan of met een speld. Maar dat is iets voor in de herfst, voor nu mag hij - samen met de handschoentjes - hopelijk voor héél lang de kast in.