Sokjes voor Molleke - Booties for Molleke

 

Toen collega Kim meldde dat ze zwanger was beloofde ik haar meteen sokjes. Om niet te hard van stapel te lopen plande ik ze tegen haar twaalfde zwangerschapsweek. Het zoeken naar het schattigste patroontje kon alvast beginnen. Ik wou iets voor een pasgeboren baby, een echt klassiek babysokje dus. Maar niet te klassiek. De sokjes vlogen me om de oren op Ravelry, maar die van Epipa waren onmiddellijk favoriet. Ze zijn lief en zacht en toch ook een beetje stoer.

Intussen kregen we een eerste vroege echo van de baby in spe te zien, het leek toen wel wat op een klein molletje. Dus sindsdien noemen we de baby liefdevol Molleke.

Ondertussen hoorde ik ook wat meer over de smaak van mama Kim, geen te felle kleuren. Eerder wat neutraal klassiek. Hoewel het voor een meisje wel wat kleuriger zou mogen zijn. Dat is handig om weten natuurlijk. Een aangezien we nog niet weten of Molletje een meisje of een jongen zal zijn hield ik de kleur dus bescheiden. Uit de sokkenwoldoos toverde ik nog een rest Seta/Cashmere van Lana Grossa in jeansblauw.

En al zeg ik het zelf, ik vind de sokjes erg geslaagd. Het patroon zit ook erg leuk in elkaar: de beentjes worden in het rond gebreid, vervolgens brei je de bovenvoet apart terwijl de hielsteken wachten. Daarna neem je aan de zijkanten steken op om de hoogte van het slofje weer in het rond te breien. 

Als laatste wordt de zool van de teen naar de hiel toe gebreid, waarbij telkens een steek van de zijkant wordt mee gebreid. Dan nog de resterende hiel- en zoolsteken aan elkaar mazen en klaar!

Rowans Pure Wool Worsted Mystery Afghan Knit-a-long

Toen ik voor het eerst las over de Pure Wool Worsted Mystery Afghan Knit-a-long leek het me leuk, maar ach, ik heb nog zoveel projecten in de pijplijn én in mijn hoofd zitten. Dus ik besteedde er verder geen aandacht aan.

Maar ik bleef er berichten over tegenkomen. En het was toch wel iets van Rowan en van Martin Storey, dat is niet niks. En dan dat kleuraanbod in de Pure Wool Worsted. Om nog te zwijgen van de uitdaging om alles op tijd af te hebben.

Ach, elke week 6 lapjes van 20 cm op 20 cm, dat lukt toch makkelijk naast de andere projecten. Dus ja, ik zwichtte.

Al kwam ik er snel achter dat mijn andere projecten langzaam tot stilstand kwamen. Bovendien zijn 6 lapjes per week ook niet altijd haalbaar. Het is leuk om vol spanning naar het 'lapje-van-de-week' uit te kijken. Echter 6 keer datzelfde lapje breien, het stelt mijn doorzettingsvermogen op de proef. Dus héél af en toe mag ik ook even aan iets anders breien.

Intussen is het project zover dat ik het blokken ook niet langer kon uitstellen. Niet mijn favoriete bezigheid. En het zal uiteindelijk toch om 48 lapjes gaan. Intussen ben ik er aan begonnen. Eerst had ik mijn speeltapijttegels netjes verdeeld in vakken van 20 op 20 met schilderstape. Maar die kwam los. En raakte op. Net als mijn geduld. Dus heb ik er maar met potlood blokken van 20 op 20 op getekend, een stuk duurzamer en beter voor hart en zenuwen.