Fine Art: fijne sokjes

In een van de cursussen die ik dit najaar volgde in 't Wolwinkeltje, werden kniekousen gebreid in Fine Art van Rowan.
Mooi, heel mooi, maar ik en kniekousen? Nee, ik denk het niet. Kon ook niet meteen iemand bedenken die ik er een plezier mee zou kunnen doen.
Breien met dat mooie garen, dat zag ik wel helemaal zitten. En een cursus was het gedroomde excuus want ik vind het garen nogal duur om er 'zomaar' sokken van te breien.
Dus snel een streng Lapwing en het Fine Art Collection breiboek aangeschaft en kiezen maar. Kiezen...goh...tsja, de kniekousen vielen meteen af. En er staan ook wel heel mooie sjaals in. Kiezen dus. Ik haakte de knoop uiteindelijk op een simpele manier door: ik begin gewoon met het eerste sokkenmodel en de rest volgt later wel.

De bunting-sokjes dus. Schattig zijn ze wel, zo fijn en klein. Al was het wel wat worstelen met het ajourpatroon. Dat staat rij per rij uitgeschreven, dus geen schema dat een idee geeft hoe het er moet gaan uitzien en de foto is ook niet helemaal duidelijk. Het was dus een beetje afwachten wat het werd en of ik het wel goed deed. Maar na een tijd had ik het ritme van het patroon te pakken en waren de sokken af!

Met een voor mijn doen heel kleine hiel en een ajourpatroon dat doorloopt onderaan de voet. Of dat lekker draagt moet ik nog ervaren, maar de ervaring van het breien met zulk luxegaren smaakt zeker naar meer...

Ik werd er een beetje ongelukkig van...

Garen: Lana Grossa Seta/Cashmere & Regia Silk

Ok, het gaat maar om een paar sokken, leuk was het niet.
Fair isle is mooi, het breien ervan een corvee. Althans voor mij. Ik breide met de tweehandige techniek, en daar werd flink mee geworsteld. Maar het werd wel 'iets'. Al zagen de motiefjes er tot mijn verbijstering zo rommelig uit. Ik deed het nochtans zoals het hoorde dus ik zette stug door. Het zou wel iets met oefening en kunst baren enzovoort te maken hebben.

Toen het eerste been af was, wou ik het resultaat wel eens om mijn been zien...

Ahum...het been was niet over mijn hiel te krijgen. Bij de effen rijen tussen de motiefjes werd de draad van de motiefjes netjes zoals het hoort meegenomen. Nu ja, niet helemaal zoals het hoort blijkbaar want daar knelde het schoentje de sok.
Zucht...het zat echt niet mee!

Maar koppigheid zit me in het bloed, dus ik begon opnieuw. Het breiwerk na elke naald even flink oprekkend. Sok één was af.

Intussen had ik wat op internet gezocht over fair isle en problemen die zich kunnen voordoen. Ik vond een artikel over de dominantie van een kleur: de kleur die 'de kortste weg' gebruikt wordt het meest dominant. Of zoiets...het klonk allemaal nogal ingewikkeld en ik zou het later nog wel eens herlezen en tot me door laten dringen. Zoals dat dan gaat vergat ik de link ergens te noteren en is herlezen er nog steeds niet van gekomen.

Toch bleef het een beetje in mijn brein hangen, hoe je de langste en de korste weg van het garen bekijkt ging mijn petje te boven, maar als ik nu eens van hand wisselde? Dus het motief met de rechterhand breien in plaats van zoals bij de eerste sok met de linkerhand.
En raar maar waar, het gaf een ander effect, nog niet helemaal zoals ik het wou, maar lang niet meer zo rommelig.

 

Na veel gezucht en gemor heb ik nu een paar fair isle sokken. Wat rommelig nog, maar dat mag bij een pas aangeleerde techniek. Trouwens, wie zal me aan de voeten gaan liggen om de motiefjes in detail te bekijken?

Eindelijk nog eens iets af!

Ik zag even door de bomen het bos niet meer. Teveel projecten, dingen die moeilijker waren dan ik had gedacht, zelfs dingen die mislukten. Ik kreeg er echt stress van!

Dat kon niet zijn vond ik, stress krijgen van een hobby, tsssss, dan ben je echt wel fout bezig.
Ik moest een oplossing bedenken, zen worden, weer mindful aan de slag gaan. En die oplossing vond ik. Gewoon een nieuw project beginnen! Ik weet dat het vreemd klinkt, maar een overstresste, redelijk verslaafde hobbyist hanteert haar eigen overlevingsstrategieën. Je zou het bijna homeopathie kunnen noemen eigenlijk. Ik koos voor een project dat ik snel even kon doen. Met veel herhalingen, weinig denkwerk, een project waarin ik lekker kon 'doorvlammen'.

Ik koos voor de Lonely Tree Shawl (no pun intended) en ik had er het perfecte garen voor liggen: Tosca Light van Lang .
En huppakee op een week was hij af! Ik breide er zelfs nog chart D en chart E bij om hem wat groter te maken. Eigenlijk vind ik hem nog steeds wat te klein, maar de bol was op en ik...ik zag het weer helemaal zitten!