Fine Art: fijne sokjes

In een van de cursussen die ik dit najaar volgde in 't Wolwinkeltje, werden kniekousen gebreid in Fine Art van Rowan.
Mooi, heel mooi, maar ik en kniekousen? Nee, ik denk het niet. Kon ook niet meteen iemand bedenken die ik er een plezier mee zou kunnen doen.
Breien met dat mooie garen, dat zag ik wel helemaal zitten. En een cursus was het gedroomde excuus want ik vind het garen nogal duur om er 'zomaar' sokken van te breien.
Dus snel een streng Lapwing en het Fine Art Collection breiboek aangeschaft en kiezen maar. Kiezen...goh...tsja, de kniekousen vielen meteen af. En er staan ook wel heel mooie sjaals in. Kiezen dus. Ik haakte de knoop uiteindelijk op een simpele manier door: ik begin gewoon met het eerste sokkenmodel en de rest volgt later wel.

De bunting-sokjes dus. Schattig zijn ze wel, zo fijn en klein. Al was het wel wat worstelen met het ajourpatroon. Dat staat rij per rij uitgeschreven, dus geen schema dat een idee geeft hoe het er moet gaan uitzien en de foto is ook niet helemaal duidelijk. Het was dus een beetje afwachten wat het werd en of ik het wel goed deed. Maar na een tijd had ik het ritme van het patroon te pakken en waren de sokken af!

Met een voor mijn doen heel kleine hiel en een ajourpatroon dat doorloopt onderaan de voet. Of dat lekker draagt moet ik nog ervaren, maar de ervaring van het breien met zulk luxegaren smaakt zeker naar meer...

Ik werd er een beetje ongelukkig van...

Garen: Lana Grossa Seta/Cashmere & Regia Silk

Ok, het gaat maar om een paar sokken, leuk was het niet.
Fair isle is mooi, het breien ervan een corvee. Althans voor mij. Ik breide met de tweehandige techniek, en daar werd flink mee geworsteld. Maar het werd wel 'iets'. Al zagen de motiefjes er tot mijn verbijstering zo rommelig uit. Ik deed het nochtans zoals het hoorde dus ik zette stug door. Het zou wel iets met oefening en kunst baren enzovoort te maken hebben.

Toen het eerste been af was, wou ik het resultaat wel eens om mijn been zien...

Ahum...het been was niet over mijn hiel te krijgen. Bij de effen rijen tussen de motiefjes werd de draad van de motiefjes netjes zoals het hoort meegenomen. Nu ja, niet helemaal zoals het hoort blijkbaar want daar knelde het schoentje de sok.
Zucht...het zat echt niet mee!

Maar koppigheid zit me in het bloed, dus ik begon opnieuw. Het breiwerk na elke naald even flink oprekkend. Sok één was af.

Intussen had ik wat op internet gezocht over fair isle en problemen die zich kunnen voordoen. Ik vond een artikel over de dominantie van een kleur: de kleur die 'de kortste weg' gebruikt wordt het meest dominant. Of zoiets...het klonk allemaal nogal ingewikkeld en ik zou het later nog wel eens herlezen en tot me door laten dringen. Zoals dat dan gaat vergat ik de link ergens te noteren en is herlezen er nog steeds niet van gekomen.

Toch bleef het een beetje in mijn brein hangen, hoe je de langste en de korste weg van het garen bekijkt ging mijn petje te boven, maar als ik nu eens van hand wisselde? Dus het motief met de rechterhand breien in plaats van zoals bij de eerste sok met de linkerhand.
En raar maar waar, het gaf een ander effect, nog niet helemaal zoals ik het wou, maar lang niet meer zo rommelig.

 

Na veel gezucht en gemor heb ik nu een paar fair isle sokken. Wat rommelig nog, maar dat mag bij een pas aangeleerde techniek. Trouwens, wie zal me aan de voeten gaan liggen om de motiefjes in detail te bekijken?

Eindelijk nog eens iets af!

Ik zag even door de bomen het bos niet meer. Teveel projecten, dingen die moeilijker waren dan ik had gedacht, zelfs dingen die mislukten. Ik kreeg er echt stress van!

Dat kon niet zijn vond ik, stress krijgen van een hobby, tsssss, dan ben je echt wel fout bezig.
Ik moest een oplossing bedenken, zen worden, weer mindful aan de slag gaan. En die oplossing vond ik. Gewoon een nieuw project beginnen! Ik weet dat het vreemd klinkt, maar een overstresste, redelijk verslaafde hobbyist hanteert haar eigen overlevingsstrategieën. Je zou het bijna homeopathie kunnen noemen eigenlijk. Ik koos voor een project dat ik snel even kon doen. Met veel herhalingen, weinig denkwerk, een project waarin ik lekker kon 'doorvlammen'.

Ik koos voor de Lonely Tree Shawl (no pun intended) en ik had er het perfecte garen voor liggen: Tosca Light van Lang .
En huppakee op een week was hij af! Ik breide er zelfs nog chart D en chart E bij om hem wat groter te maken. Eigenlijk vind ik hem nog steeds wat te klein, maar de bol was op en ik...ik zag het weer helemaal zitten!

Riesines: Litouwse polswarmers

Ook polswarmers zitten in het cursusaanbod van 't Wolwinkeltje. Niet zomaar polswarmers maar 'riesines', dat zijn Litouwse polswarmers. Ze maakten in de 19de eeuw deel uit van de traditionele klederdracht en werden zowel door mannen als vrouwen gedragen. Er waren eenvoudige uitvoeringen voor dagdagelijks, maar voor feestdagen werden er riesines gedragen met ingebreide kralen. Wie het Litouws machtig is kan hier meer info vinden.

De riesines worden volledig rechts gebreid en de kralen worden vóór het breien op het breigaren geregen. Als hulpmiddel wordt hiervoor naaigaren met lijm en wat draai- en prutswerk aan het breigaren bevestigd.

Het breien gebeurt met zeer dunne naalden, ik gebruik 1. 25 mm en 1.5 mm. Op die manier ontstaat een zeer vast weefsel waardoor de kralen goed op hun plaats blijven. Talloze patronen zijn mogelijk, er kunnen ook meerdere kleuren kralen gebruikt worden.

Regia 4 -ply Design Line  in anthracite en Gütermann kralen, kleur 6690

Super Soxx Jubilee Denim en Gütermann kralen, kleur 1005

Inderdaad, meteen 2 paar in de maak. Kwestie van bezig te blijven. Daarom komt dit blog er met een week vertraging, al is die vertraging ook te wijten aan het feit dat cursus 5 en 6 intussen gestart is. Ik loop dus een beetje achter, maar met haastige spoed probeer ik alles wat bij te houden.

Fair Islesokken en een sjaal voor oma Maria

Zaterdag ging de cursus Fair Islesokken breien van start in 't Wolwinkeltje. Het Fair Islemotief is dat van de Caithness Socks van Rowan, de voet van de sok wordt gebreid naar het favoriete model van Gerda. De meesten breien de sokken in Rowan Tweed, maar ik had nog twee bollen Meilenweit 50 Seta/Cashmire in een soort paars en besloot er enkele kleuren bij te kopen: ecru, zachtgroen en jeansblauw. Een echt Inge-palet constateerde ik achteraf. Een mens wordt op den duur herkenbaar aan zijn kleuren.
Wol en keuren kiezen is altijd een vrolijk gebeuren, maar de Fair Isle ademde nu wel heel zwaar in mijn nek. Ik maakte er al kennis mee in de cursus van de Jubilee Throw en wist dus dat het niet min was. Ik troostte me met de gedachte dat je bij het rondbreien enkel rechts breit, dat het dus makkelijker ging zijn. En ja...ja...het lijkt op Fair Isle...

Al zitten er nog vreemde steken en steken - en dan vooral hun kleur - die lijken te verdwijnen tussen. Heb al overwogen om opnieuw te beginnen, maar heb besloten om eerste de twee benen af te breien. Pas als er een duidelijk merkbaar verschil is tussen het eerste en tweede been doe ik het eerste opnieuw. Zo'n eerste Fair Isleproject hoeft immers nog niet perfect te zijn probeer ik me voor te houden. En het zijn sokken, geen megaproject zoals de Jubilee Throw, die wil ik perfect bijna perfect hebben.

Wordt vervolgd...

Naast het gezwoeg op de Fair Isle werkte ik intussen een sjaal af. De oma van de buurjongens werd eind september 70 en toen deze datum al voorbij was, viel me in dat dat een goede reden was om in de wolvoorraad en de voorraad patronen te duiken. Het werd een Three Sisters Scarf gebreid met een bol Jawoll Magic van Lang in herfsttinten.

Het lacepatroon is snel en makkelijk te breien, maar ik had de sjaal toch wat breder en langer gewild. Maar ja, 1 bol is 1 bol, dus ik moest het er mee doen. En volgens het patroon was 400m genoeg. Besef nu dat ik eigenlijk de sjaal niet nagemeten heb. Snel nog even doen... Dat valt mee, breedte komt quasi overeen en hij is dik 25 cm langer. Na het blocken toch. Dat heb ik namelijk netjes gedaan. Ik vind het een heel gedoe en ik heb niet de plaats noch het materiaal ervoor. Maar soms heb ik van die geniale invallen! Ik heb een ligbed met een doek van textileen (zo van dat fijn geweven plastic). Het is een ligbed van 'jan-mijn-voeten': als je er op gaat liggen zak je door tot op de ijzeren staven van de steunen en dat ligt niet echt lekker. En de rugleuning blijkt onverstelbaar, hij is wel verstelbaar maar dat is maar tot je op de zetel gaat zitten, dan zakt de boel gewoon helemaal plat weg. Het is was dus een sta in de weg. Tot mijn geniale inval: het is een prima ondergrond om op te blocken! Een gestreepte dekbedovertrek - handig die lijnen! - erop en voila, blocken maar!
Wat ik me wel afvraag: hoe leg je dat blockproces uit als je zo'n sjaal cadeau doet? Zo van: 'Ja hoor, de sjaal kan gewassen worden, maar dan moet je hem daarna wel opnieuw blocken. Dat doe je op een ondergrond en een massa kopspelden.' Zo'n cadeau lijkt me dan opeens een block aan het been te worden. Hoe doen jullie dat? Geven jullie er blockinstructies bij?

Een deken en warme pantoffels

Zaterdag ging in 't Wolwinkeltje een nieuwe breicursus van start. Een ware uitdaging deze keer, we startten met de Jubilee Throw van Rowan, ontworpen door Kaffe Fasset.

Aan enthousiasme geen gebrek, maar bij het proeflapje werd er al heel wat gezucht en gesakkerd. Het eerste blok wordt in fair isle gebreid, niet in het rond zoals meestal, maar in heen- en weer gaande naalden. We doen het ook tweehandig: je breit één kleur met de linkerhand, de andere kleur met de rechterhand.
Hoewel ik voor de rest overwegend linkshandig ben, weigert mijn linkerhand vlot te breien. Heb er even op gelet bij het gewoon breien en mijn linkerhand en dan vooral mijn wijsvinger doet heel wat werk zoals priem vasthouden en steken tegenhouden. Terwijl deze wijsvinger bij het fair isle breien de draad moet leiden en dus 'vrij' moet zijn. Hij wil het niet. Hij is compleet getraind en geprogrammeerd voor zijn eerdere taken. Dus nu probeer ik ook tijdens het gewoon breien mijn linkerwijsvinger een beetje werkeloos in de lucht te houden. Misschien ontwent hij zo een beetje...
Bijgevolg ben ik dus nog niet verder dan wat gebroddel aan een proeflapje. Maar ik ga stug door!
Als ik het proeflapjesstadium voorbij ben, kom ik voor een nieuwe horde te staan: de kleuren. We beginnen met het blok rechtsonderaan, het bruin-okerkleurig. Dat zijn niet echt mijn kleurtjes. Maar durf ik aan een ontwerp van de master himself te gaan sleutelen? En als ik de kleuren van één blok verander, gaat dat dan niet vloeken bij de rest? Tips zijn welkom!
Dit is de eerste lading kleurtjes - felted tweed dk -  die we kregen:

Als ik het bruin nu eens vervang door het turquoise? Of door bordeaux?

De dames aan het werk, en moeilijk is het, want zelfs Gerda en Rosemie raken wel eens de draad kwijt en gaan dan bij elkaar te rade  ;-)

Gelukkig zijn er ook makkelijker projecten, die tussendoor even gefabriceerd worden. Zo moest er tegen zondag een cadeautje klaar zijn, iets voor een koukleum. Gevilte pantoffels leken me daarvoor ideaal. Ik ging aan de slag met Clowncolor Wash+Filz-it!  van Schachenmayr en een bijbehorend patroon.

Het gebreide resultaat ziet er altijd een beetje reusachtig uit:

Maar na het wassen komt het helemaal goed!

Crazy Patchwork

Het is zover, vandaag startte de eerste van zeven cursussen die ik dit jaar bij 't Wolwinkeltje ga volgen. Het voelde bijna als een eerste schooldag: een nieuwe techniek - deze keer Crazy Patchwork, een nieuw project - voor mij wordt het een naai-etui en vooral ook oude bekenden weerzien.

De voorbereiding begint thuis, stofjes bij elkaar zoeken en er alvast wat mee puzzelen.

 

Van de chaos naderhand heb ik geen foto. Ik heb gewoon de stoffen die ik niet zou gebruiken opgeplooid en terug in de dozen gedaan. Nogal willekeurig, aangezien ik er zelf niet goed meer wist wat ook alweer het oorspronkelijke sorteeridee was. Want dat was er wel...ooit. Nu ja, geen nood, als ik op zoek ben naar stofjes, haal ik toch sowieso alles uit de kast dozen.

Tijdens de les was het zoals gewoonlijk gezellig. Naast de noeste arbeid wordt er gekletst dat het een lieve lust is. Dat kan gaan over de toestand van de wereld tot meer luchtiger onderwerpen. Wanneer we aan die laatste toe zijn is het schaterlachen te horen tot in de winkel. Onze welgemeende - nu ja...- excuses daarvoor.

Merk de quilt op van Fong, gemaakt met Kaffe Fassetstoffen en vooral: samengesteld onder het kennersoog van Kaffe Fassett himself en Brandon Mably. Zij gaven vorige zomer een workshop over het combineren van kleuren en motieven.

De Crazy Christmasquilt in wording van juf Hilde.

Ik wil met deze techniek een naai-etui maken, een klein project in de hoop dat het ook daadwerkelijk af is als de cursus eindigt. Er zitten nog teveel onafgewerkte patchworkprojecten in dozen. Tsja dozen...ik heb er veel van. Handig, dat wel!

Maar bij deze is dus het Crazy Patchen van start gegaan. Leuke techniek, al moet ik er precies wel op gaan letten dat mijn klein project niet uit microscopisch kleine stukjes gaat bestaan...

Wordt vervolgd...

Opendeur 't Wolwinkeltje

Opendeur in 't Wolwinkeltje, daar keek ik naar uit. Het is een gelegenheid om schaamteloos bolletjes bijeen te graaien. Nu ik in een breimanie ben was dat het doel.

Maar een mens moet zijn doelen soms wat verleggen.
Toen ik bij 't Wolwinkeltje aankwam stond er een tafel en stoelen buiten, op de tafel patchworkboeken en -materiaal, achter de tafel Hilde, de 'patchworkjuf'. Rosemie kwam ook net buiten met de vraag om bij Hilde te gaan zitten en de boodschap: hier maak dit maar. Ik kreeg een pakketje voor een log cabin speldenkussentje in mijn handen geduwd.
De bolletjes wol moesten noodgedwongen wachten. Er moest ook nog snel een bril gehaald worden, want ik vergat de mijne op het werk. En voor ik het wist was ik dus aan het patchen...

Onder het alziend en soms vóórziend oog van Hilde. Maar ik morde niet, het was gezellig en ik leerde meteen de paper piecing techniek, die had ik nog nooit gebruikt. Bovendien was het alweer een paar maanden geleden dat ik patchte, shame on me! Het werd dus hoog tijd om er weer in te komen, want overmorgen begint er een nieuwe cursusreeks.

Dus ik maakte het speldenkussen braafjes af. De stoffen zijn van Kaffe Fasset en ik vulde het kussentje met restjes fiber fill en gedroogde lavendel.

Uiteindelijk kwam ik toch nog bij de wolletjes terecht en ik was niet de enige die aan het graaien was.

 Gelukkig toverde Luk een doos tevoorschijn waarin ik de buit kon verzamelen.

 

En die buit was weer goed!

Weer meer dan genoeg materiaal voor nieuwe ideeën en projecten...

Hitchhicker en een ludieke string

Neen, ik kwam geen hitchhicker in een string tegen. Ik breide beiden wel. Alles kan!

De Hitchhicker is één van de geweldige patronen van Martina Behm. Verrassend simpel, verslavend ook. Op Ravelry zie je hoe populair dit ontwerp is en wat mensen er zelf nog bij bedenken. Ik denk dat het voor mij ook niet bij deze ene zal blijven.

Mijn Hitchhicker breide ik met Estio van Lang. En fijn garen voor mij, want het 'piekt' niet. Ik word bijna wanhopig van alle mooie garens die ik zie en waar ik dingen mee wil maken die ik zelf niet zal kunnen (ver)dragen. Het moeten dus allemaal cadeautjes worden...er zit er inmiddels weer eentje in de pijplijn. Gelukkig verjaren mensen jaarlijks, of ze dat nu fijn vinden of niet. Geen enkele datum wordt echt geschrapt, ook niet op vraag!  ;-)

Dan die string. Dat idee ontstond toen ik bij de foto van het begin van een triangle sjaal, de vraag kreeg of dat een string was. De vraag kwam van een man, natuurlijk. Er wordt dan algauw wat over en weer gegrapt. Dus deze man kreeg gisteren op de fuif voor zijn 40ste verjaardag zijn eigen OHL-string. Ook hiervoor vond ik op Ravelry het patroon.

Of hij draagbaar is wil ik betwijfelen, maar ach, er mag ook al eens iets ludieks gebreid worden.
Maar nu is het weer volle gas vooruit, er moeten nog een hele boel serieuze dingen afgewerkt worden...

Kous met gaatjes

Ik dacht dat ze passé waren, ajoursokken.
Maar in 'Breien to go: sokken' staan er verschillende. En ik wil alle sokken die er in staan breien, dus ontkom ik er niet aan.
In het boekje staan ze in ecru, echt heel klassiek.

In die versie zie ik ze me niet dragen, maar kijk!

In een kleurtje zijn ze wel best leuk en draagbaar. Ik breide ze in Arwetta Classic van Filcolana, in petroleumgroen.

Zo, de sokkenlade raakt weer wat gevulder. Ik begin er naar uit te kijken om mijn zelfgebreide sokken ook daadwerkelijk te gaan dragen. Dat heb ik tot nu toe nog niet gedaan. Echt. Ik vind het bijna zonde om ze te gaan dragen en ze bloot te stellen aan slijtage. Maar ik heb al meer dan een jaar geen sokken bijgekocht, dus het zal er wel eens van gaan komen. Ik ben nu blij met elke oude sok waar een gaatje in komt.